"بو پیروز بایی جشنا نو روزه سر سالا کوردی "

وزبایی جه ژنی نه وروز سالی 1393ی هه تاوی 2714ی کوردی

به ناوی خوای گه وره و مه زن

هاوولاتیانی خوشه ویست و هاوزمانانی به ریز، خوشک و برایانی کورد

  به بونه ی هاتنی سالی نوی و نوی بوونه وه ی سروشت و نه وروزی کورده واری جه ژنه پیروزه تان لی ده که م و له خوای گه وره ده پاریمه وه ئه م سال تان پر بی له خیر و خوشی و کامه رانی و سه ربه رزی وه دور بن له هه ر ده رد و نا خوشی و نه خوشی . به و هیوایه ئاسمانی جوانی ژینتان هه روا گه شاوه بیت و له دین و دونیا دا سه ربه رزبن.

نوروز مهم ترین جشن  در سنت کُرد ها  است . نوروز به معنای "خورشید تازه" و "روز نو " است و در زمان اعتدال بهاری جشن گرفته شده است.توضیحات بسیاری برای ریشه   نوروز با سوابق جشنواره بهار یافت می شود و قدمت آن به 3000 سال قبل بر می گردد.این جشنها برای کُردها  نمادی از پیروزی نور بر ظلمت، جشن زندگی و آزادی از ظلم و ستم است.

منشا این جشن   از تاریخ 5000 سال است. با توجه به ظلم و ستم فرهنگی پس از تقسیم کردستان، نوروز در برخی از کشورها  آشکارا کردهای تا همین اواخر نمی تواستند جشن بگیرند.همانطور که جامعه کردی در لندن تاسیس شد، آنها شروع به جشن گرفتن نوروز آشکارا دوباره نمودند و این جشنواره   یک وسیله ای کردهای ترکیه و سوریه و برای  احقاق حقوق بشر و آزادی از ظلم و ستم به مبارزه تبدیل شده است.

  Nûroj   یا نو روز در افسانه کردی کاوه آهنگر و فریدون،   را جشن رهایی کردها از ستمگری ضحاک ماردوش، و بر تخت نشستن فریدون   است . آن را به عنوان یکی دیگر از   نشان های رهایی ملت کُرد می دانند . این جشنواره در حال حاضر دارای جایگاه مهمی در هویت کُردی برای اکثریت کِردها، که بیشتر در ترکیه و سوریه است.   اگر چه جشن متفاوت است، به طور کلی مردم را به استقبال آمدن بهار  در کنار هم جمع نموده و متحد می نماید ، مردم لباس های زیبای کردی می پوشند  و با هم  به رقص  و شادی می پردازند.  نوروز در ادبیات کردی

نوروز در آثار بسیاری از شاعران و نویسندگان کُرد زبان و نوازندگان موسیقی های محلی  نیز  ذکر شده است  . یکی از قدیمیترین سند های ثبت شده نوروز در ادبیات کردی  توسط ملای جزیری Melayê Cizîrî    (1640  - 1570 است .   

 
    بدون نور و آتش عشق،
    بدون طراح و قدرت خالق،
    ما قادر به رسیدن به اتحاد نیستیم.
             (نور برای ما تاریکی  برای شب)
    این انبوه آتش و قلب  را می شوید،
      قلب من  مدعای آن است .
         و نوروز و سال نو آمد،
    هنگامی که این چنین نوری بر افراشته شود  .

 نیز  نویسنده و  شاعر شهیر  کُرد  پیره مِرد    (1867-1950) درشعر نوروز  خود در سال 1948  می نویسد :  

    امروز روز سال نو است . نوروز بازگشته است.
    جشن  باستانی کُردها، با شادی و سرسبزی.
    برای سال های بسیاری، گل امید ما بود زیر پالگد مال شده.
    گل تازه از بهار خون جوانان بود.
    این است که رنگ قرمز در اوج بلندای افق کُردهاست .
    که حامل بشارت شادی از سپیده دم به ملل از راه دور و نزدیک است
    این نوروز بود که قلب را با چنین آتشی عجین نمود     
     که جوانان مرگ را با عشق اختصاصی پذیرا شوند
    آفرین! خورشید در حال درخشیدن است از بالادست کوههای از سرزمین مادری.
    خون شهدای ما است که  انعکاس های افق است
    این هرگز در تاریخ هیچ ملتی اتفاق نیفتاده است
    برای سینه دختران به عنوان سپر در برابر گلوله ها
]چنین نیست [ این است که ارزش گریه و عزاداری برای شهدای مام وطن
 آنها نمی میرند. آنها در قلب ملت زندگی می کنند.